Jest to jak najbardziej naturalna reakcja obronna, rodzaj swoistej polisy ubezpieczeniowej. Jeśli ktoś nas zranił, chcemy się uchronić przed ponownym przeżywaniem bólu... cierpienia w przyszłości. Dlatego unikamy tej osoby która nas w taki czy nie inny sposób skrzywdziła. Nie chcemy mieć z nią doczynienia.
A co w przypaku jesli ktoś totalnie nadużył naszego zaufania i przekroczył wszelkie dopuszczalne granice choć częsciowo nie ze swojej winy, po prostu został wprowadzony w błąd? Powiedzmy, że chciał dobrze ale miał złe przesłanki.
Nie należy się do niczego zmuszać, owszem mając świadomośc tego wszystkiego, można spróbować ponownie komuś zaufać ale czy żal i lek nie okażą się silniejsze? Proces wybaczania jest procesem oczyszczania się, ma dobroczynne działanie dla nas samych, dlatego zawsze warto spróbować.
Przebaczanie- właśnie tego uczy nas Bóg który stworzył nas po to, abyśmy złączeni jednym więzem wyznawali w Niego wiarę. Bóg jest bez grzechu i wybacza nam nasze grzechy każdego dnia, nie oczekując pokory i wdzięczności. Przebaczając, stajemy się kimś lepszym. Kimś kto jest w stanie wybaczyć nawet najgorszy czyn i pokazując drugiej osobie naszą wartosć. Umiejętność przebaczenia jest bardzo ważna, jest to jedna z najważniejszych cech cenionych u niektórych ludzi. Często nieświadomie wyrządzamy większą krzywde osobie której nie potrafimy wybaczyć, poprzez swoje zachowanie, którego sami nie zauważamy nie wiedząć jak bardzo ranimy drugą osobę, która nie dość poczucia winy popełnionego błedu i żalu do samego siebie odczuwa także odtrącenie, brak zainteresowania, smutek.
....Przebaczenie bywa początkiem nowego życia. Ale najpierw trzeba przejść przez cierpienie, dojść do dna i umieć się od niego odbić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz